De jongste zoon kreeg een topverjaardagscadeau. Hij zit in de eerste klas en verorbert letters en cijfers. Hij is dol op ABC boeken (net als zijn mama) en begon gretig te bladeren in zijn cadeau. Grote broer las mee. Ze gniffelden, lachten hardop, reageerden verontwaardigd, lazen sommige versjes nog een tweede keer. Gemene versjes, echt wel.
Zijn we een beetje preuts geworden als we geschokt reageren omdat Vic die te dik is blijft steken in de hoepel waar alle andere kinderen vlot doorheen springen? Moet een boek altijd een happy ending hebben? Moet het hoofdpersonage steeds weer een heldenstatus hebben? Moeten boeken altijd braaf tussen de regels van het fatsoen geschreven zijn? Mag er nog tegen schenen gestampt worden? Buiten de lijntjes gekleurd?
Ja, graag! Beetje wakker schudden. Gemene versjes over kinderen die uit de boot vallen. Die niet mainstream zijn. Die zelf buiten de lijntjes kleuren...