Ik dacht dat het een grap was. Eentje uit de wat als- reeks. Niet dus. Het was echt. Al zag ik het niet met eigen ogen.
Ik heb het nu al enkele keren verteld in een groep waar ik vorming gaf en in elke groep begonnen mensen hevig 'ja' te knikken, en te lachen. Ze herkenden dit. Hadden het ook al voor hun neus zien gebeuren.
Ik was echt verbaasd toen ik het hoorde. Een beetje gechoqueerd zelfs.
Iemand vertelde me dat een kleuter een boek probeerde te swipen. Je weet wel, zoals je scrolt op een smartphone of een tablet.
Een kleuter!
Een boek!
Een écht boek..
Ik sta bijna dagelijks het belang van vroeg beginnen voorlezen te verkondigen. Jonge kinderen moeten kunnen experimenteren met een boek: ermee flapperen en wapperen, erop knabbelen en sabbelen. Er in leren bladeren, kijken, voelen, ontdekken... Het is een fundamenteel recht. En het is onze plicht om kinderen hierin aan te moedigen. Hen van boeken te voorzien waarmee zij al deze ervaringen kunnen opdoen.
Een boek. Swipen begot.